Krąg tematyczny

Temat kompleksowy: Jak zostać sportowcem?

(15-19.06.2020)

Poniedziałek 15.06.2020 r.
Temat: Sportowe przedszkole

Cele:
Dziecko:
• rozwija myślenie, wypowiada się na określony temat
• wie, że aktywność i ruch są ważne dla zdrowia
• uważnie słucha opowiadania i wypowiada się na temat jego treści
• zna różne dyscypliny sportowe
• przelicza elementy na obrazku

1. Zestaw „Gimnastyka – fajna sprawa".
Rozgrzewka. Dzieci maszerują w miejscu, wyrzucają ręce w górę, potem w przód i w bok. Następnie robią skłony. Potem dotykają kolejno swoich głów, ramion, kolan, pięt, oczu, uszu, ust i nosów. Mogą recytować przy tym znaną rymowankę „Gimnastyka – fajna sprawa", coraz szybciej i szybciej.
Turlamy się po piasku – turlanie po dywanie.
Do wody i pływamy – czołganie z ruchem rąk, naśladowanie pływania.
Wychodzimy z wody – czworakowanie.
Skoki żaby – naśladowanie skoków na czterech kończynach.
Stajemy i strzepujemy ciało – rozluźnienie i oklepywanie ciała.

2. O komputerze i różanym ogrodzie – wysłuchanie opowiadania Joanny Krzyżanek, rozmowa o aktywnym spędzaniu czasu na podstawie tekstu oraz doświadczeń dzieci. Nauczyciel czyta opowiadanie:
O komputerze i różanym ogrodzie
Wydarzyło się to dwa lata temu. Rodzina Wafelków kupiła komputer.
– Jaki fajny! – wykrzyknął Filip, kiedy tata wyjmował monitor z wielkiego tekturowego pudła. Nikt wtedy nie przypuszczał, że urządzenie to stanie się przyczyną wielu kłopotów i że ma ono niewidzialne łapy, które będą mocno trzymały Filipa i nie pozwolą mu robić nic innego, jak tylko pisać i grać na nim. Przez pierwsze dni nie było w tym nic niepokojącego. Przecież każdy człowiek, kiedy dostanie coś nowego, nie może się z tym rozstać. Ale kiedy minął drugi tydzień, rodzina zaczęła się niepokoić. Filip dla nikogo nie miał czasu. Było jednak coś, co jeszcze bardziej martwiło rodziców chłopca. Przecież siedzenie przez kilka godzin dziennie przed komputerem jest niezdrowe.
– Porozmawiam z nim – powiedziała mama i poszła do pokoju, w którym stał komputer:
– Filipie, czy możesz ze mną porozmawiać? – zapytała.
– Teraz? Mamo! Właśnie zbliżam się do komnaty czarownicy, która porwała mojego najlepszego przyjaciela, Kacpra. Muszę go uratować. Porozmawiamy później?
– Wolałabym teraz – odpowiedziała mama spokojnym głosem.
– No, dobrze – odparł niezadowolony.
– Martwię się, bo ciągle siedzisz przed komputerem. O tym, że jest to bardzo nie zdrowe, nie będę już z tobą rozmawiała, bo wiem, że tata ci o tym mówił. Smuci mnie jednak coś innego. Od dwóch tygodni
nie masz dla nikogo czasu. Śniadania, obiady, podwieczorki i kolacje zjadasz tak szybko, jakby cię ktoś gonił. Nie czytasz książek, nie bawisz się z Lusią w ogrodzie. Nie obserwujesz gwiazd, nie jeździsz z tatą na rowerze. Nie pomagasz babci w różanym ogrodzie. Nie nurkujesz z dziadkiem w rzece. Nie chcesz nawet bawić się z Bartkiem, twoim najlepszym przyjacielem. Przepraszam, zapomniałam. Masz już nowego najlepszego przyjaciela, który ma na imię Kacper, prawda?
– Mamo, zrozum mnie, proszę. W komputerze też mam rzekę, w której nurkuję, rower, na którym jeżdżę, ogród z niesamowitymi kwiatami, rozgwieżdżone niebo...
– Wiesz co, Filipie, zjedz sobie teraz komputerowe babeczki, a ja pójdę skosztować tych, które babcia
w tej chwili wyjmuje z piekarnika – powiedziała mama i wyszła z pokoju. Po chwili włożyła do koszyka ciepłe babeczki, kubeczki, butelkę truskawkowego soku, napisała kartkę i położyła ją na stole w kuchni. W tym czasie przez szparkę w drzwiach do pokoju chłopca wcisnął się zapach babeczek.
– Co tak pięknie pachnie? – zapytał Filip i pobiegł do kuchni. Ale co to? Nie było tam mamy, babci, Lusi, no i pachnących babeczek. Była za to kartka:
Jesteśmy w różanym ogrodzie nad rzeką. Wrócimy wieczorem.
Babcia, mama i Lusia
Chłopiec nie chciał być sam w domu. Wyłączył komputer i pobiegł nad rzekę.
– Masz ochotę na truskawkowy sok i pyszne babeczki? – zapytała mama, kiedy zobaczyła zmęczonego synka.
Wieczorem, kiedy wszyscy wrócili do domu, Filip powiedział mamie, że już nie będzie spędzał wolnego czasu przed komputerem i że ich różany ogród jest piękniejszy niż ten w komputerze. A potem szepnął
mamie do ucha:
– Do komputera nie można się przytulić – i mocno przytulił się do mamy.
Joanna Krzyżanek
Źródło: Opowieści do poduszki, Papilon, Warszawa 2007, s. 141–145.

Po przeczytaniu opowiadania nauczyciel prowadzi z dziećmi rozmowę o zachowaniu i doświadczeniu Filipa, a następnie, odwołując się do doświadczeń dzieci, na temat przyjemnego i aktywnego spędzania czasu na świeżym powietrzu. Zaznacza również, jak ważny jest ruch dla zdrowia i rozwoju dzieci.

3. Dyscypliny sportowe – rozmowa inspirowana obrazkami, zabawa naśladowcza.
Dzieci spośród wielu obrazków rozłożonych na dywanie wybierają te, które przedstawiają dyscypliny sportowe, i układają na środku dywanu. Następnie z pomocą nauczyciela nazywają je i określają, na czym polegają te sporty. Naśladują gestami i ruchem sposoby poruszania się sportowców.

Środki dydaktyczne: obrazki przedstawiające różne dyscypliny sportowe oraz ilustracje niezwiązane ze sportem.

4. Na basenie – zabawa dydaktyczna.
Nauczyciel omawia z dziećmi zasady zachowania się na basenie: słuchanie poleceń ratownika, przestrzeganie zasad bezpieczeństwa, odpowiednie przygotowanie, rozgrzewka przed wejściem do wody. Dzieci wykonują przykładowe ćwiczenia z rozgrzewki, np.: wymachy rąk, przysiady, skłony. Następnie wykonują zadania w kartach pracy: opowiadają, co widzą na obrazku, i przeliczają poszczególne przedmioty. Na koniec wskazują, jakich przedmiotów jest najwięcej.

Środki dydaktyczne: KP4 s. 26–27, ilustracja przedstawiające zajęcia na basenie, ołówki.

Wtorek 16.06.2020 r.
Temat: Skaczemy, pływamy, biegamy...

Cele:
Dziecko:
• poznaje siebie i dokonuje wyboru
• naśladuje ruchem wybraną dyscyplinę sportową
• rozróżnia podstawowe figury geometryczne (koło, trójkąt, kwadrat)
• rozwija poczucie rytmu i umiejętności wokalne
• bierze udział we wspólnej zabawie ruchowej

1. Mój ulubiony sport – zabawa naśladowcza.
Dziecko przedstawia ruchem wybraną dyscyplinę sportową, może też wspólnie z rodzicem wykonać ilustracje przedstawiające dyscypliny sportowe z ich nazwami i losować, którą dyscyplinę sporową zilustruje ruchem.
Środki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające różne dyscypliny sportu
2. Znajdź figurę – zabawa matematyczna.
Rodzic pokazuje wzór koła, a zadaniem dziecka jest znaleźć w domu jak najwięcej przedmiotów w kształcie koła, następnie próbuje policzyć, ile rzeczy znalazło. Zabawa powtarza się z kwadratem i trójkątem. W kolejnym ćwiczeniu dziecko rysuje na kartce tyle figur geometrycznych (kół, kwadratów, trójkątów), ile zgromadziło.
Następnie dzieci wykonują zadanie w kartach pracy: rysują po śladzie koła i dorysowują odpowiednią liczbę dzieci.

Środki dydaktyczne: KP4 s. 28, kredki, wzory figur: koła, kwadratu, trójkąta, kartki.

3. Mozaika figurowa – do zabawy potrzebne będą figury geometryczne w różnych kolorach, z których dziecko układa dowolne wzory z rozsypanek figurowych.

Środki dydaktyczne: klocki figurowe lub tekturowe figury w różnych kolorach

4. Ruch to zdrowie – zajęcia muzyczne, osłuchanie z piosenką „Do przodu krok"

Ref. Do przodu krok, do tyłu krok,
potem w bok, hop, hop, hop!

1. Umiem klaskać, umiem skakać,
to zabawa przedszkolaka,
takiego jak ja i ty,
takiego jak my.

Ref. Do przodu krok, do tyłu krok,
potem w bok, hop, hop, hop!

2. Narysuję wam niedźwiedzia,
na huśtawce będzie siedział
i na bębnie będzie grał,
i na bębnie grał.

Ref. Do przodu krok, do tyłu krok,
potem w bok, hop, hop, hop!

3. Potem razem z kolegami
znajdę skrzynię ze skarbami,
a w niej klocków chyba sto,
a w niej klocków sto.

Ref. Do przodu krok, do tyłu krok,
potem w bok, hop, hop, hop!

Środki dydaktyczne: CD Piosenki nr 25 „Do przodu krok".

Środa 17.06.2020 r.
Temat: Zabawy na świeżym powietrzu

Cele:
Dziecko:
• aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych
• rozwija myślenie i buduje własną wypowiedź
• maluje farbami na dużej powierzchni
• poszerza wiedzę na temat piłek i dyscyplin sportowych

1. Jak się gra piłką? – ćwiczenia w myśleniu i budowaniu wypowiedzi.
Na początek dziecko odgaduje zagadkę: Co to za przedmiot w sporcie, który bez skrzydeł lata? (PIŁKA). Po odgadnięciu rodzic zadaje pytanie: Jak się gra piłką?. Dziecko odpowiada, może również pokazywać różne sposoby wykorzystania piłki. Na koniec dziecko wraz z rodzicem wymieniają różne sporty, w których wykorzystuje się piłki: nożną, ręczną, siatkową, plażową, do koszykówki, pingpongową, do tenisa, lekarską itd.

2. Tęczowa piłka – zajęcia plastyczne, malowanie farbami.
Dziecko otrzymuje duże kartonowe koło lub karton z narysowanym kołem oraz pędzel, a następnie maluje farbami w dowolny sposób, np. ruchem okrężnym, drobne ruchy pędzlem, stemplowanie itp.

Środki dydaktyczne: duże kartonowe koło lub karton z narysowanym kołem, kolorowe farby, grube pędzle, folia malarska

3. Ćwiczenia gimnastyczne – zabawy z balonem. Jeśli pogoda będzie sprzyjająca, możecie wykonać te ćwiczenia na świeżym powietrzu.
„Podaj balon stopami" – ćwiczenie mięśni brzucha i stóp.
Balonik leży na dywanie, dziecko próbuje złapać balon nogami i podnieść do góry. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy.

„Przerzuć balon przez ławkę" – ćwiczenie mięśni grzbietu.
Dziecko leży na brzuchu przodem z wyciągniętymi rękami. Chwyta balon i unosi jak najwyżej w górę. Podczas wykonywania ćwiczenia dziecko stara się jak najwyżej unieść ręce i klatkę piersiową.

„Kopnij balon" – ćwiczenie dużych grup mięśniowych i koordynacji wzrokowo-ruchowej.
Dziecko i rodzic, stojąc naprzeciwko siebie, kopią balon do siebie nawzajem na zmianę prawą i lewą stopą.
„Podaj balon za głową" – ćwiczenie dużych grup mięśniowych.
Dziecko leży na plecach, za głową leży balon. Stara się schwytać stopami balon, wykonując leżenie przewrotne.

„Raz na górze, raz na dole" – ćwiczenie oddechowe.
Dziecko z rodzicem w parze stają tyłem do siebie w rozkroku. Nabierają powietrze nosem, unoszą ręce i podają sobie balon nad głową, a następnie, wypuszczając ustami, wykonują skłon w przód i podają sobie balon miedzy nogami. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy.

Środki dydaktyczne: balon.

4. Różne piłki – oglądanie zdjęć i ilustracji różnych piłek i dyscyplin sportowych, w których wykorzystuje się piłki.
Dzieci oglądają zdjęcia, podają nazwy dyscyplin sportowych, segregują piłki ze względu na kolor, wielkość, liczbę uczestników (para, zespół) gry. Chętne dzieci mogą nakleić wybraną piłkę na kartkę i dorysować scenkę sportową.

Środki dydaktyczne: zdjęcia, ilustracje różnych piłek i dyscyplin sportowych, w których wykorzystuje się piłki, kartki, kredki

Czwartek 18.06.2020 r.
Temat: Sportowa matematyka

Cele:
Dziecko:
• słucha wiersza i wypowiada się na temat jego treści
• ilustruje słowa piosenki ruchem
• współpracuje z innymi w zabawie
• ćwiczy umiejętność czekania na swoją kolej

1. Jak najwyżej – zabawa skoczna.
Dziecko maszeruje, na dźwięk bębenka bądź klaśnięcie rodzica, podskakuje jak najwyżej. Po dwóch lub trzech powtórzeniach najpierw liczy uderzenia w bębenek, a następnie podskakuje tyle razy, ile uderzeń usłyszały.

Środki dydaktyczne: bębenek lub inny dostępny instrument.

2. Kto najdalej skoczy – rozmowa oraz zabawa skoczna z elementem współzawodnictwa inspirowana Mieczysławy Buczkówny „Na skoczni".

– Lubię skakać i ty też,
W piasku, w piaskownicy.
Możesz skakać pierwszy, chcesz?
– Ten skok się nie liczy.
– Już skakałeś, teraz ja!
Mogłem lepiej skoczyć.
Wszystko przez ten suchy piach,
Wiatr mi sypnął w oczy...
Znowu twoja kolej, skacz!
Świetnie! Doskonale!
Mój skok teraz. Proszę, patrz!
Ja skoczyłem dalej!
Mieczysława Buczkówna
Źródło: „A jak będzie słońce... A jak będzie deszcz...", WSiP, Warszawa 2001, s. 51

W co się bawiły dzieci?
Na czym ta zabawa polegała?

Spróbujcie skoczyć jak najdalej. Ile skoków udało Wam się zrobić?
Na zakończenie przedszkolaki wykonajcie zadanie w kartach pracy: przeliczcie dzieci i pokolorujcie je zgodnie z poleceniem. (KP4, s.29)

Środki dydaktyczne: KP4 s. 29, kredki

3. Żabki i bocian – zabawa z piosenką, śpiewaną lub rytmicznie recytowaną.
Dzieci uczą się tekstu, powtarzając słowa i naśladując ruchy rodzica.
Żabki i bocian
Stajemy wszyscy w kole,
Chwytamy się za ręce.
Skaczemy jak najwyżej,
Kucamy jak najprędzej.
Za ręce się łapiemy,
Jak żabki w przód skaczemy.
A teraz już kucamy,
Jak raki powracamy.
Języki wysuwamy
I szybko je chowamy.
A teraz dla ochłody
Liżemy zimne lody.
Stoimy na podłodze,
Tylko na jednej nodze.
Podskok! Teraz nóg zmiana!
Ktoś przypomina bociana?
Agnieszka Kornacka
Źródło: „Rymowana gimnastyka dla smyka", wyd. BEA Książki Edukacyjne, Toruń 2007, s. 26

4. Kostka do gry – granie w wybrane gry planszowe w małych grupach.
Zaproście wszystkich domowników do zagrania w wybraną grę planszową.

Środki dydaktyczne: kostki do gry, gry planszowe

Piątek 19.06.2020 r.
Temat: Letnia olimpiada

Cele:
Dziecko:
• bierze udział w zorganizowanej zabawie ruchowej
• zna i respektuje ustalone zasady
• rozwija sprawność motoryczną
• ćwiczy umiejętność czekania na swoją kolej
• wzmacnia samoświadomość
• tworzy pracę plastyczną
• odczuwa radość z bycia w rodzinie

1. Jestem sportowcem – podsumowanie całego tygodnia.
Spróbujcie krótko podsumować wiedzę z całego tygodnia o sportowcach, pomocny może być krótki film: https://www.youtube.com/watch?v=-I0t9TxBQS4

2. Zasady olimpiady sportowej – omówienie domowej olimpiady.
Rodzic zaznacza, że każda olimpiada ma określone zasady. Dziecko opowiada na podstawie własnych doświadczeń, jakie zna zasady. Następnie wspólnie wymieniają zasady, jakie powinny obowiązywać podczas domowej olimpiady, np.: Czekamy na swoją kolej. Przestrzegamy reguł bezpieczeństwa. Prawidłowo wykonujemy zadania. Uśmiechamy się i dobrze bawimy. Następnie wspólnie przygotowują stanowiska zadaniowe.

3. Letnia olimpiada domowa– zabawy ruchowe na świeżym powietrzu.
Na początek omówcie zasady olimpiady i przygotujcie wszystkie potrzebne materiały.
Przykładowe zadania dla Was i całej Rodziny
• Slalom – rozstawione słupki (mogą to być butelki z wodą), pomiędzy którymi należy przebiec.
• Tunel – przejście przez tunel na czworakach.(jeśli nie macie tunelu, to możecie przejść pod krzesłami)
• Przenieś piłki – zadanie polega na przeniesieniu piłek z jednej obręczy do drugiej oddalonej o ok. 2m.
• Cienka lina – rozciągnięta skakanka (sznurek), po której należy przejść noga za nogą.
• Przeskocz przeszkodę – dwie lub trzy skakanki rozłożone w poprzek, przez które należy przeskoczyć. (jeżeli nie macie skakanki, przeskakujcie przez małe elementy)
Albo zróbcie tak jak na filmiku:
https://www.youtube.com/watch?time_continue=15&v=YwFY1K2vsZY&feature=emb_title
• Turlanie – rozłożony koc, po którym należy się przeturlać.
• Skoki w górę – rzut kostką, odczytanie liczby i wykonanie odpowiedniej liczby skoków.
• Kierunkowe skoki – ciąg narysowanych na chodniku stóp i strzałek pokazujących kierunek skoków i ustawienie stóp (przodem, bokiem na prawo, bokiem na lewo, tyłem) – różne kombinacje.

Środki dydaktyczne: butelki z wodą, krzesła, piłki, skakanka/sznurek, koc, kostka do gry.

4. Medale – praca plastyczno – techniczna.
Czas na nagrody dla zwycięzców. Wykonajcie „Medale", wykorzystajcie do tego materiały dostępne w domu.

Środki dydaktyczne: kolorowy papier, nożyczki, klej, papiery ozdobne, bibuła, mazaki, kredki, wstążka lub sznurek.

Krąg tematyczny

Temat kompleksowy: Odkrywamy Świat

(08-10.06.2020)

Poniedziałek 8.06.2020 r.

Temat: Co widać przez lornetkę?

Cele:

Dziecko:

• podaje rozwiązanie zagadki słownej
• bierze udział w zabawach ruchowych
• wie, do czego służy lornetka i w jakim celu się jej używa
• uważnie słucha opowiadania czytanego przez nauczyciela i potrafi odpowiedzieć na pytania związane z jego treścią
• potrafi wymienić różne źródła wiedzy i wie, że najlepszym źródłem jest doświadczanie
• potrafi nazwać i opisać zwyczaje oraz wygląd wybranych zwierząt mieszkających na sawannie
• obserwuje zwierzęta i krajobrazy, wykorzystując narzędzie optyczne
  

1. Lornetka – zagadka słowna.

Dziecko odpowiada na zagadkę, której rozwiązaniem jest hasło „lornetka”:

Gdy patrzysz przez jej szkiełka,

Z bliska widzisz cały świat.

Ale gdy popatrzysz bez niej,

Szedłbyś tam i ze sto lat!

Magdalena Ledwoń

Jeśli macie w domu lornetkę, przyjrzyjcie się jej uważnie. Jeśli nie macie jej w domu, poproście rodziców o pokazanie wam jej na obrazku.

Do czego to służy? – rozmowa kierowana.

Dziecko opisuje, w jaki sposób działa lornetka. Następnie na podstawie ilustracji oraz własnych doświadczeń wymienia miejsca i sytuacje, w których można korzystać z lornetki.

Środki dydaktyczne: lornetka, fotografie osób korzystających z lornetki (np. żołnierza, widzów w teatrze, ornitologa obserwującego ptaki, osoby podziwiającej panoramę)

2. Patrzymy przez lornetkę – zabawa orientacyjno-porządkowa.

Dziecko porusza się do rytmu wygrywanego przez rodzica na dostępnym instrumencie. W czasie pauzy zatrzymuje się w miejscu, układa dłonie w lornetkę i rozgląda się na boki. Gdy osoba dorosła znowu zagra na bębenku, ponownie rozpoczyna wędrówkę.

3. Martynka i Arka Noego – słuchanie opowiadania (słuchowisko)

Dziecko słucha opowiadania Gilberta Delahaye „Martynka i arka Noego” (słuchowisko znajdziecie pod linkiem) https://www.youtube.com/watch?v=zOBwOVN1p2c

Następnie odpowiada na następujące pytania dotyczące treści wysłuchanego opowiadania: Gdzie mama zostawiła Martynkę? Dokąd Florek zabrał Martynkę na spacer? Jakie przygody spotkały dzieci? Dlaczego powinniśmy chronić zwierzęta?

Skąd Florek czerpał wiedzę o tych wszystkich zwierzętach? Kim był Noe i dlaczego, według dzieci, zasłużył na pomnik?

Na sawannie – zabawa dydaktyczna, karta pracy. Dziecko ogląda ilustrację w karcie pracy, nazywa brakujące elementy, nazywa zwierzęta i opisuje czynności, które one wykonują. Wskazuje, do jakich zwierząt należą poszczególne nogi. Rysuje lornetkę po śladzie.

Środki dydaktyczne: Gilbert Delahaye, opowiada Wanda Chotomska, „Martynka i arka Noego”, wyd. Papilon, Poznań 2006 – link www, KP4 s. 6–7, ołówek

4. Z lornetką wśród zwierząt – zabawa rozwijająca refleks.

Rodzic prezentuje dziecku, w jaki sposób będą naśladować wybrane zwierzęta, np.:

żyrafa – unosimy ręce nad głowę, łączymy je, a następnie opuszczamy same dłonie, tworząc w ten sposób pyszczek na długiej szyi,

słoń – jedną ręką dotykamy nosa, a drugą, wyprostowaną, przekładamy między zgiętą ręką a ramieniem,

nosorożec – unosimy kciuk jednej dłoni i tą dłonią uderzamy od góry w drugą, zaciśniętą w pięść,

jeleń – palce dłoni układamy jak do łapania piłki, ręce przykładamy do głowy,

żaba – kucamy i wykonujemy podskoki.

Wtorek 9.06.2020 r.

Temat: Zabawy w detektywów

Cele:

Dziecko:

• wie, czym zajmują się policjanci, zna urządzenia, którymi się posługują w swojej pracy i wybrane techniki śledcze
• potrafi wykorzystywać zmysły do odkrywania wiedzy o otaczającym go świecie
• nabywa doświadczeń w zakresie odczytywania symboli oraz reprezentacji symbolicznych działań i wyrazów
• bierze udział w zabawach ruchowych i tropiących
• nazywa zmysły
• doskonali umiejętności wokalne
• uwrażliwia się na budowę utworu
• rozwija wyobraźnię ruchową

1. Poszukujące zawody- zabawa dydaktyczna

Rodzic może zapytać dziecko, do kogo możemy się zwrócić, gdy coś nam zginie albo gdy coś nam ukradnie. Jakie urządzenia pomagają tym ludziom (policjantowi, detektywowi)?

Dzieci oglądają ilustracje (dyktafon, aparat, lupa, lornetka, latarka) i opowiadają jak można wykorzystać te przedmioty w trakcie śledztwa, poszukiwań.

Środki dydaktyczne: ilustracje dyktafonu, aparatu, lupy, lornetki, latarki.

2. Poznajemy świat za pomocą zmysłów- zabawa badawcza

Jakie mamy zmysły?- rozmowa na podstawie ilustracji (załącznik).

Do czego są nam one potrzebne?- porozmawiajcie z dziećmi na ten temat.

Możecie wykonać Kartę Pracy nr 4, s.8 lub zadanie z wykorzystaniem klamerki (załącznik). Przypinamy klamerkę przy tej ilustracji, która odnosi się do danego zmysłu.

Środki dydaktyczne: ilustracja zmysłów; karty pracy, klamerki.

3. Zabawa w detektywa- można w niej wykorzystać lornetkę lub inne atrybuty detektywa, jeśli Państwo w domu posiadają.

Pierwszym pomysłem są domowe podchody. Wystarczy długopis, kilka karteczek i odrobina pomysłowości. Należy porozkładać po całym domu wskazówki lub zadania i dostosować ich treść do możliwości własnego dziecka. Można rymować, można zadawać zagadki, można rysować mapki… generalnie wszystkie chwyty dozwolone! Po wykonaniu zadań na dziecko czeka nagroda w postaci kolejnej zabawy lub jakiejś drobnej słodkości. Jeżeli dziecko nie potrafi pisać wystarczy przygotować wersję rysunkową. Wtedy na karteczkach rysujemy miejsca, w których należy szukać zadań (ale bez szczegółów żeby nie było zbyt łatwo). Zabawa działa oczywiście w obie strony, bardziej wprawny szkrab może już samodzielnie przygotować podchody dla rodzica… na końcu w nagrodę czeka słodki całus albo laurka.

Oto wykonany na szybko przykład treści wskazówek, które możemy porozkładać po domu:

W kuchni zabawę zaczynamy i niebieskiej wskazówki tam szukamy ( w kuchni na blacie zostawiamy niebieską kartkę)

2. Na blacie nastał wielki chłód i wskazówkę zwiał w Twój but… (kolejna wskazówka w bucie dziecka)

3. Elfy to słyszały i śpiewać Ci kazały… zanuć coś dla słonka, a kolejna wskazówka jest w książkach… (wskazówkę umieszczamy na półce z książkami dziecka)

4. Pięć podskoków, dwa przysiady to są moje dobre rady… po ćwiczeniach i po pląsach szukaj wskazówki w pokoju kątach (wskazówka w jakimś rogu pokoju)

5. Tam gdzie mama pierze grzecznie sobie leżę… (wskazówka w pralce)

6. Zmarzła tu wskazówka i ogrzewa się w ołówkach (chowamy karteczkę w pudełku z kredkami dziecka)

7. Narysuj ludzika, który oczy zamyka… z takim zadaniem biegnij tam gdzie jesz śniadanie (wskazówkę kładziemy tam gdzie dziecko najczęściej je)

8. Mamie daj całusa i szukaj wskazówki w cytrusach (chowamy kartkę do miski z pomarańczami itp.)

9. Śliczna tu pogoda, ludzik ochotę ma na loda… a tam gdzie znajdziesz lody czekają kolejne przygody (wskazówka w zamrażalniku)

10. Za zimno na lody… szukaj obok komody (wskazówka obok komody)

11. A tu niespodzianka… ludzikowi dorysuj baranka…. z takimi stworami szukaj wskazówki za drzwiami ( wskazówka za dowolnymi drzwiami)

12. Za chwilę kończymy przygody, już zaraz chwila osłody… jeszcze tylko jedna sprawa… gdzie w domu jest wodna zabawa? (wskazówka pod prysznicem/ w wannie)

13. Tu za dużo wody… słodkość jest tam gdzie schody ( batonika/cukierka kładziemy obok schodów)

14. Gratuluje kolego, teraz życzę Ci smacznego!! (karteczka dołączona do słodkości)

Zalecam rozwinięcie własnej wyobraźni. Wskazówki mogą zawierać zadania ruchowe, plastyczne, można na początek zabawy poprosić dziecko o przebranie się za coś i utrzymywać zabawę w klimacie przebrania. Możliwości jest bardzo dużo.

Na koniec propozycja bajki o detektywie: https://www.youtube.com/watch?v=O-4xarOB5FY

Środki dydaktyczne: karteczki, kredki, mazaki

4. Odkrywamy świat – zajęcia muzyczne; nauka piosenki „Już potrafię”.

1. Rano z łóżka wyskakuję,

kapcie szybko wkładam,

potem ząbki, buzię myję

i śniadanie zjadam,

potem ząbki, buzię myję

i śniadanie zjadam.

2. Na rowerku kolorowym

jadę do przedszkola;

tata biegnie, nie nadąża…

– Halo! Nie pędź! – woła.

Tata biegnie, nie nadąża…

– Halo! Nie pędź! – woła.

3. Lekko fruwam aż do nieba

na mojej huśtawce,

czasem biegam też po łące

i zrywam dmuchawce,

czasem biegam też po łące

i zrywam dmuchawce.

4. Gdy na dworze niepogoda,

chętnie coś rysuję,

a jak mama mnie poprosi,

obiad z nią gotuję,

a jak mama mnie poprosi,

obiad z nią gotuję.

Po wysłuchaniu piosenki i omówieniu jej treści rodzic ponownie odtwarza nagranie, a dziecko ilustruje ruchem treść piosenki. Po zabawie uczy się słów i melodii piosenki, powtarzając fragmenty.

Zabawa ruchowa do piosenki:

1. Rano z łóżka wyskakuję, (dzieci wysuwają i stawiają na pięcie raz prawą, raz lewą nogę)

kapcie szybko wkładam,

potem ząbki, buzię myję, (klaszczą w pulsie)

i śniadanie zjadam. } bis (obracają się, wykonując cztery kroki wokół własnej osi z rękami na biodrach)

2. Na rowerku kolorowym (wykonują rękami na zmianę pedałowanie)

jadę do przedszkola.

Tata biegnie, nie nadąża… (biegną w miejscu)

– Halo! Nie pędź! – woła. } bis (machają ręką)

3. Lekko fruwam aż do nieba (kołyszą rękami na boki)

na mojej huśtawce,

czasem biegam też po łące (obracają się w małych kółkach, zmieniając kierunek ruchu podczas powtarzania ostatnich dwóch wersów)

i zrywam dmuchawce. } bis

4. Gdy na dworze niepogoda, (maszerują w pulsie w kole wiązanym, zmieniając kierunek ruchu podczas powtarzania ostatnich dwóch wersów)

chętnie coś rysuję,

a jak mama mnie poprosi,

obiad z nią gotuję.

Środki dydaktyczne: CD Piosenki nr 27 „Już potrafię”

Środa 10.06.2020 r.

Temat: Mali odkrywcy

Cele:

Dziecko:

• wykorzystuje zmysły do odkrywania świata i jego tajemnic
• podejmuje próby odczytywania informacji zakodowanych w sposób symboliczny
• poznaje nowe miejsca oraz występujące w nich gatunki roślin oraz zwierząt
• jest zainteresowane zdobywaniem informacji o różnych zakątkach świata
• wykorzystuje różne techniki plastyczne do stworzenia kompozycji
• bierze udział w zabawach ruchowych
• biega szybko i unika schwytania
• dostrzega w innych dzieciach miłe cechy i wyraża je w formie komplementów
• bierze udział w zabawach rozwijających wyobraźnię

1. Gdzie leżą bezludne wyspy - słuchanie fragmentu książki „Nela i tajemnice oceanów”.

https://youtu.be/nrivREs7ICc

Następnie rodzic prezentuje zdjęcia przedstawiające Malediwy. Pokazuje gdzie leży Polska na mapie świata i gdzie leżą Malediwy. Dzieci określają czy to blisko, czy daleko, czym możemy się tam dostać?

Środki dydaktyczne: zdjęcia przedstawiające Malediwy, mapa świata

2. Nurkowanie na rafie- oglądanie filmu przyrodniczego.

Dziecko przygląda się, jakie piękne stworzenia zamieszkują morską głębię. Mówimy że to obrazy, które możemy zobaczyć w pobliżu tych wysp, gdy zanurkujemy pod wodę. https://www.youtube.com/watch?v=grEpntF3LlI

Aby wprowadzić dzieci w nastrój podmorskiej głębiny, można delikatnie przyciemnić pomieszczenie (zasunąć rolety, zgasić światło) i odtworzyć nagranie spokojnej muzyki.

Pocztówka z podróży- rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej Karta Pracy 4, str. 9.

W kartach pracy dzieci rysują po śladzie wyspę, znajdującą się na niej palmę kokosową oraz pływające wokół niej delfiny. Na zakończenie dorysowują na ilustracji to, co w czasie wspólnej zabawy podobało

im się najbardziej, lub to, co chciałyby jeszcze na bezludnej wyspie odkryć.

Środki dydaktyczne: fragment dowolnego filmu przyrodniczego przestawiającego nurkowanie w pobliżu rafy koralowej, projektor i ekran, komputer , CD Utwory nr 31 „Hej, idę w las”, KP4 s. 9, ołówek, kredki

3. Na rafie koralowej – zabawa plastyczna, technika mieszana.

Dzieci otrzymują kartki oraz zmoczone gąbki. Zwilżają gąbkami powierzchnię kartek. Następnie za pomocą pędzli malują farbami akwarelowymi podmorską rafę koralową. Po skończonej pracy zasypują kartki gruboziarnistą solą. Po wyschnięciu pracy przyklejają do kartek różne rybki wycięte z papieru kolorowego.

Środki dydaktyczne: białe kartki formatu A4, gąbki zwilżone wodą, pędzle, farby akwarelowe, gruboziarnista sól, papier kolorowy, nożyczki.

4. Perła – zabawa na budowanie pozytywnych relacji, poprawiająca dziecięcą samoocenę.

Dziecko siada na dywanie, zamieniając się tym samym w perłę w pięknej, egzotycznej muszli. Rodzic

komplementuje perłę, mówiąc jej miłe rzeczy. Gdy perła usłyszy najpiękniejszy, jej zdaniem, komplement, zamienia się miejscami z rodzicem.

Krąg tematyczny

Temat kompleksowy: Duże i małe rodziny w akcji

(01-05.06.2020)

Poniedziałek 01.06.2020 r.

Temat: Dzień Dziecka

Cele

Dziecko:

• podejmuje próby wyrażania empatii za pomocą słowa, gestu, mimiki
• doskonali umiejętność zadawania pytań
• orientuje się na kartce

1. Kukułcze jajo – zabawa bieżna.

Dziecko stoi na dywanie i z szarfy z bibuły układa kółeczka - gniazda i staje w jednym z nich, rodzic staje w kolejnym. Dziecko – kukułka biega między nimi i próbuje podrzucić jajo (woreczek) do cudzego gniazda – gniazda rodzica. Gdy jemu się to uda, ucieka. Dziecko ucieka pomiędzy gniazdami a rodzic musi je dogonić. Zabawa trwa tak długo, jak długo dziecko i rodzic są zainteresowani.

Środki dydaktyczne: szarfy, woreczek

1. „Spójrz i zapamiętaj” – zabawa dydaktyczna

Rodzic przygotowuje obrazki przedstawiające znane dziecku obiekty o jednoznacznych nazwach.

Wykłada dwa obrazki, dziecko przygląda się. Następnie rodzic odwraca obrazki, a dziecko wymienia ich nazwy we właściwej kolejności, np. lalka, samochód. Potem rodzic dokłada jeden obrazek i również go odwraca. Zadaniem dziecka jest – jak poprzednio – wymienić nazwy przedmiotów na obrazkach, np. lalka, samochód, klocek. Liczbę obrazków do zapamiętania uzależniamy od możliwości dziecka. Zabawa trwa, dopóki dziecko jest zainteresowane.

Środki dydaktyczne: obrazki przestawiające różnorodne znane dziecku obiekty np. lalkę, samochód, klocki, kwiatek, psa, kota, książki

1. Rodzinny piknik – zabawy graficzne.

Dziecko opowiada, co widać na obrazku, odpowiadając na pytania zadawane przez rodzica:

Ile rodzin jest na obrazku?

W jakim kolorze mają ubrania poszczególne rodziny?

Wymień członków rodziny czerwonej, pomarańczowej, zielonej i niebieskiej.

Po ile osób liczą te rodziny?

Po co rodziny przyjechały do parku?

Która z nich przypomina twoją rodzinę i dlaczego?.

Zadaniem dziecka jest pokolorowanie balonów tak, aby było po pięć w każdym kolorze.

Następnie należy narysować trasę co najmniej jednej rodziny – musi ona zebrać wszystkie balony swojego koloru i dojść do kosza piknikowego w swoim kolorze. Dziecko wskazuje rodzinę, która już pokolorowała swoje balony i odnalazła kosz piknikowy.

Środki dydaktyczne: KP4 s. 22–23, kredki

ƒ4. Tatuś – rozmowa na temat sposobów pomagania rodzicom. Rodzic czyta dziecku opowiadanie:

Tatuś

Tatuś wszedł do mieszkania z wielkim rulonem papierów pod pachą. Położył papiery na biurku i mówi do Jacka: – Muszę zrobić na jutro bardzo trudne rysunki i obliczenia. Pomożesz mi?

Jacek zdziwił się bardzo. – Ja? Ja przecież nie umiem… – To nic nie szkodzi – mówi tatuś. – Pomożesz mi w ten sposób, że będziesz cichutko siedział. Rysuj albo wycinaj przy swoim stoliku. Widzisz, żebym mógł zrobić prędko te rysunki, w pokoju musi być zupełnie cicho, hałas bardzo mi przeszkadza. No co, Jacusiu, obiecujesz?

– Tak, tatusiu.

Gdy Jacek to mówi, oczy mu błyszczą. Jest dumny, że tatuś zwraca się do niego tak, jakby Jacek nie był pięcioletnim przedszkolakiem, lecz dużym chłopcem. – Jeśli będziesz czegoś potrzebował, powiesz mi – mówi jeszcze tatuś, siadając przy biurku i pochylając się nad papierami.

– Dobrze, tatusiu – szepcze Jacek. I od razu postanawia sobie, że o nic ojca nie poprosi, że nie przerwie mu pracy. Zaczyna wycinać kolorowego kogucika, ale ciągle spogląda na pochylone plecy ojca i myśli: „Czy tatuś może spokojnie pracować? Chyba tak! Tu jest zupełnie cicho. Nikogo nie ma w domu, tylko ja i tatuś, a ja wcale się nie odzywam”. Wtem… co to? Niby cicho, a nie cicho. Jacuś słyszy: Tiku-tak…Tiku-tak… Jak ten zegar głośno tika! A zegar coraz głośniej: Tiku-tak. Tiku-tak… I nagle głośno i grubo: Bim… bam! Bim… bam! „Tatuś na pewno nie może pracować. Co robić? –

zastanawia się chłopiec. – Już wiem!” Wstał cichutko, wziął z fotela duży, ciepły szal mamusi i przykrył nim zegar. Teraz słychać tikanie, ale nie takie głośne. Usiadł Jacek przy stoliku. Wtem… Co to znowu? Bzzzz… bzzzz… bzz!... Duża czarna mucha krąży nad biurkiem tatusia. Bzzz! – przefrunęła nad stolik Jacka. „Jak ona głośno brzęczy! – martwi się chłopiec. – O, tatuś podniósł głowę. Może się namyśla, a może mucha mu przeszkadza? Muszę ją przepędzić”. Idzie na palcach w stronę drzwi, otwiera je. O, mucha właśnie przyfrunęła. Jacuś macha rękami, mówi szeptem: – A sio! A sio!...

„Wyleciała – myśli Jacek z ulgą i zamyka drzwi. – Teraz jest zupełnie cicho”. I zabiera się do wycinanek. Nagle… Miaaauu!... Miaaauu!... Kot! Na pewno przeszkodzi tatusiowi. Ale Jacek już wie,

co robić. Biegnie do kuchni. Kotek za nim. Chłopiec nalewa na miseczkę trochę mleka i stawia na podłodze. – Kici, kici! Pij i nie miaucz więcej – mówi surowo do Mruczusia. – w domu ma być cicho, rozumiesz? Kotek widocznie rozumie, bo chłepcze mleko tak, że prawie nie słychać. Jacek wraca do pokoju i patrzy na tatusia. Tatuś rysuje, liczy. „To dobrze, to bardzo dobrze – cieszy się chłopczyk.

– Już zegar tak głośno nie tyka, mucha nie brzęczy, kot nie miauczy… Ale niedługo była cisza. W mieszkaniu sąsiadów słychać przez ścianę popłakiwanie. To mały Wojtuś! Jacuś bawi się z nim

czasem. Wojtuś był chory, już wyzdrowiał, ale musi jeszcze leżeć w łóżku. Pewnie mu się nudzi i dlatego płacze. Jacek z niepokojem patrzy w stronę biurka. Czy tatuś słyszy płacz Wojtka?

Na pewno słyszy i nie może rysować. „Wiem, co zrobię!”. Jacek bierze ze swojej półki ulubionego misia i wychodzi. Mama Wojtusia otwiera mu drzwi. – Ja tylko na chwilę, proszę pani. Przyniosłem coś

Wojtusiowi. Wojtuś siada na łóżku i łzy jak groch spływają mu po twarzy.

– Masz misia, wiem, że go lubisz – mówi szybko Jacek. – Baw się nim, tylko nie płacz, pamiętaj!.

Wojtusiowi buzia się rozjaśniła, łzy przestały płynąć z niebieskich oczu. Przytulił mocno misia.

Jacek wraca do domu. Czy tatuś zauważył, że wychodził? Nie, spokojnie, rysuje, kreśli, oblicza

coś na papierze. Wojtuś za ścianą już nie płacze. W pokoju jest zupełnie cicho. „Chyba pomogłem

tatusiowi” – myśli zadowolony chłopiec. Co to? Tatuś wstaje. Czy powie, że nic nie narysował?

Że przeszkadzały mu różne hałasy? – niepokoi się chłopiec. Ale tatuś uśmiecha się. Ma zmęczone oczy, ale się uśmiecha. – No, Jacusiu – mówi wesoło. – Zrobiłem wszystko szybciej, niż myślałem. Któraż to godzina? Tatuś zdziwiony patrzy na zegar przykryty szalem. – A co to? Dlaczego przykryłeś zegar? Jacek czerwieni się, ale musi przecież wszystko ojcu opowiedzieć. I o zegarze, i o musze, o kocie i o Wojtusiu! Czy tatuś będzie się z niego śmiał? Nie. Tatuś poważnie patrzy na synka. Całuje go

w głowę i tak jakoś serdecznie mówi: – Pomogłeś mi, Jacku. Dziękuję ci. Zabawimy się teraz, chcesz? Wymyśl sam jakąś wesołą zabawę.

Halina Pietrusiewicz

Rodzic prowadzi rozmowę na temat treści opowiadania. Zadaje pytania:

O co tata poprosił Jacka?

Dlaczego potrzebował ciszy?

Czy Jacek pomógł tacie?

Co Jacek zrobił, aby w domu była cisza?

Czy tata był zadowolony z pomocy Jacka?

W jaki jeszcze sposób dzieci mogą pomóc swoim rodzicom?

Jak ty pomagasz rodzicom?.

Wtorek 02.06.2020 r.

Temat: Rodzina trzyma się razem

Cele

Dziecko:

• doskonali umiejętność przeliczania
• rozpoznaje i nazywa trójkąt
• rozwija spostrzegawczość
• przestrzega zasad panujących podczas zajęć oraz zabaw z rówieśnikami
• doskonali koncentrację uwagi
• uwrażliwia się na charakter i nastrój muzyki
• wyzwala twórczą aktywność ruchową

1. Rodzinny posiłek – edukacja matematyczna, dopełnianie i przeliczanie.

Dziecko opowiada treść obrazka zamieszczonego w kartach pracy. Rozmawia z rodzicem o wspólnych posiłkach z rodziną oraz o zasadach zachowania przy stole. Następnie ustala, kogo brakuje w każdej

rodzinie, i przyklejają brakujące osoby. Dorysowuje na każdym stole odpowiednią liczbę talerzy i kubków.

Środki dydaktyczne: KP4 s. 25, kredki

ƒ

2. Dobre i złe humorki – zabawa słuchowo-aktorska.

Rodzic odtwarza z płyty kolejno utwory lub ich fragmenty. Po wysłuchaniu dziecko określa ich nastrój i charakter, np.

„Humorki” – wesoły / smutny / wesoły,

„W grocie króla gór” – tajemniczy/ groźny,

„Poranek” – spokojny/pogodny,

i rozmawiają o emocjach, jakie wywołała w nich muzyka.

Następnie dziecko staje na dywanie, rodzic odtwarza fragmenty utworów, a dziecko za pomocą

gestów i mimiki przedstawia emocje wywołane przez muzykę.

Środki dydaktyczne: CD Utwory nr 29 „Humorki”, nr 15 „W grocie króla gór”, nr 21 „Poranek”,

nr 18 „Brass-joker

3. Razem z kolegami – nauka piosenki „Do przodu krok” i zabawa ruchowa przy piosence.

Po wysłuchaniu piosenki i omówieniu jej treści dziecko uczą się tekstu, powtarzając fragmenty za

Rodzicem. Następnie rodzic prowadzi z dzieckiem zabawę.

Zabawa ruchowa

Dzieci stoją na dywanie wykonuje układ ruchowy do piosenki.

Ref. Do przodu krok, do tyłu krok, (na słowie „do” wykonuje jeden krok w przód i jeden w tył)

potem w bok, hop, hop, hop! (jeden krok dostawny w prawą stronę, trzy podskoki)

1. Umiem klaskać, umiem skakać, to zabawa przedszkolaka, (trzy klaśnięcia i trzy podskoki powtórzone dwa razy)

takiego jak ja i ty, takiego jak my! (wskazanie dłońmi na siebie, następnie na koleżankę lub kolegę

z prawej strony i rozłożenie obu rąk na boki)

Ref. Do przodu krok, do tyłu krok... (jak poprzednio)

2. Narysuję wam niedźwiedzia, na huśtawce będzie siedział (dzieci naśladują stojącego niedźwiedzia:

kołyszą górną połową ciała na boki z podniesionymi dłońmi – pazurami, następnie układają z rąk kołyskę i kołyszą rękami)

i na bębnie będzie grał, i na bębnie grał. (klepią na przemian dłońmi w uda)

Ref. Do przodu krok, do tyłu krok... (jak poprzednio)

3. Potem razem z kolegami znajdę skrzynię ze skarbami, (marsz w kole wiązanym)

a w niej klocków chyba sto, a w niej klocków sto. (zmiana kierunku ruchu)

Ref. Do przodu krok, do tyłu krok... (jak poprzednio)

Środki dydaktyczne: CD Piosenki nr 25 „Do przodu krok”

ƒ4. Trójkątne czy kwadratowe – zabawa matematyczna.

Rodzic rozmieszcza w różnych miejscach pokoju przedmioty zbliżone kształtem do trójkąta i kwadratu.

Na środku pokoju ustawia dwa pojemniki oznaczone trójkątem i kwadratem. Zadaniem dziecka jest znalezienie przedmiotów i umieszczenie w odpowiednich pojemnikach. Następnie rzeczy z pojemników zostają wyłożone na środku pokoju. Dziecko metodą „na oko” szacuje, których przedmiotów jest więcej: trójkątnych czy kwadratowych. Na koniec wspólnie z rodzicem przeliczają przedmioty i ustalają ich liczbę.

Środki dydaktyczne: przedmioty w kształcie trójkątów i kwadratów, dwa pojemniki, znaki trójkąta

i kwadratu

Środa 03.06.2020 r.

Temat: Moja rodzina mnie kocha

Cele

Dziecko:

• odpowiada na pytania dotyczące bajki
• doskonali umiejętność posługiwania się nożyczkami
• wyzwala twórczą aktywność ruchową
• poznaje części ciała i doskonali rozpoznanie prawej i lewej ręki

1. Rozpoznawanie części ciała – zabawa ruchowa, rozpoznawanie prawej i lewej ręki
Dotknij prawą dłonią nosa, dotknij lewą dłonią brzucha, dotknij prawą dłonią głowę dotknij lewą dłonią ust, dotknij prawą dłonią prawego kolana, dotknij lewą dłonią prawego ucha, dotknij lewą dłonią prawej stopy , dotknij lewą dłonią lewego kolana, dotknij lewą dłonią lewego ucha, dotknij lewą dłonią lewej stopy.

1. „Kotek Nieśmiałek”- wysłuchanie bajki, zwrócenie uwagi na emocje uwzględnione w bajce.

Dziecko wysłuchuje uważnie bajki, następnie rodzic zadaje pytania.

• Jakie zwierzęta występują w bajce?
• Jak się czuł kotek na początku bajki ?
• Czy kotek znał zwierzątka mieszkające razem z nim na podwórku ?
• Czy Kotek nieśmiałek bał się nieznajomych ?

Rozmowa z dzieckiem o emocjach bohaterów bajki.

3. „Motyl” – projekt plastyczno-techniczny

Dziecko przy pomocy rodzica wycina nożyczkami szablon motyla, następnie do ozdobienia motyla można wykorzystać papier kolorowy lub kolorową bibułę. Dziecko samodzielnie używając nożyczek tnie na małe kawałeczki bibułę lub kolorowy papier. Rodzic zwraca uwagę na prawidłowe posługiwanie się nożyczkami przez dziecko. Następnie dziecko przykleja małe kawałeczki klejem do pracy.  

Środki dydaktyczne: nożyczki, kolorowy papier lub bibuła, klej,

ƒ4. ƒBąbelki – zabawa oddechowa.

Dziecko otrzymuje kubeczek z małą ilością wody oraz słomkę. Na hasło dane przez rodzica dziecko wciągają powietrze nosem i wydmuchują przez słomkę, robiąc bąbelki w kubeczkach.

Środki dydaktyczne: kubeczek z wodą, słomka

Czwartek 04.06.2020 r.

Temat: Nasze wspaniałe rodziny

Cele

Dziecko:

• opowiada o rodzinie, wykorzystując sylwety
• wypowiada rytmicznie słowa
• współdziała z rodzicem w zabawie
• kształtuje myślenie przyczynowo-skutkowe
• określa swoje emocje za pomocą symboli
• doskonali umiejętność wyrażania uczuć

1. Rodzina – zabawa paluszkowa.

Dziecko recytują treść wierszyka, pokazując jednocześnie palce dłoni, zaczynając od kciuka:

Ten pierwszy to dziadziuś (kciuk)

A obok – babusia (palec wskazujący)

Największy to tatuś (palec środkowy)

A przy nim mamusia (palec serdeczny)

A to jest dziecinka mała (palec mały)

A to jest dziecinka mała.

Tralala la lala lala…

A to – moja rączka cała (cała dłoń)

Tralalala lala lala…

Wanda Szumanówna

1. Moja rodzina – inscenizacja z wykorzystaniem sylwet.

Rodzic zaprasza dziecko na przedstawienie, zajmuje one miejsca przed sceną. Rodzic ilustruje treść wiersza za pomocą sylwet przedstawiających członków rodziny: mamę, tatę, dwoje dzieci, babcię, dziadka, kota. Dziecko przypomina, jak należy zachowywać się podczas oglądania przedstawienia

(nie rozmawiamy, nie przeszkadzamy, nie kręcimy się).

Moja rodzina

Mama, tata oraz brat

to rodzina – to mój świat.

Wszyscy razem się kochamy,

bardzo sobie pomagamy.

Mama jest od przytulania

i buziaków nam dawania.

Tata nosi nas na rękach,

chociaż czasem trochę stęka.

Brat choć starszy, to jest miły.

Ma odwagę, dużo siły.

Wciąż wymyśla fajne sprawy

i zadania, i zabawy.

Mruczek to rodzinny kotek,

który zabrał babci motek,

lecz nie zrobił z wełny szala,

tylko z motkiem długo szalał.

Babcia z dziadkiem przyjeżdżają

i nas wtedy zabierają

na pikniki i spacery,

hulajnogi i rowery.

Gdy rodzinka jest w komplecie,

to nie często – sami wiecie…

Wtedy teatr odwiedzamy

albo razem w scrabble gramy.

I tak mija nam ten czas.

Raz jest kino,

a raz las.

Lecz nieważne, co robimy.

Razem dobrze się bawimy.

Irena Zbroszczyk

Po obejrzeniu przedstawienia rodzic zadaje dziecku pytania: Kto należy do rodziny chłopca?

Co rodzina lubi robić razem? Co dzieci robią z babcią i dziadkiem? Czy chłopiec lubi swoją rodzinę?.

Rodzic zaprasza dziecko do przedstawienia własnej rodziny z wykorzystaniem sylwet.

Środki dydaktyczne: scena teatralna zrobiona z krzeseł i koca, sylwety do przedstawienia: rodzice, babcia, dziadek, rodzeństwo, kot

3.Cieszę się, gdy….. Smucę się, gdy… – zabawa integracyjna, rozmawiamy o emocjach.

Rodzic wypowiada zdania. Dziecko za pomocą lizaków z wesołą i smutną miną wyrażają swoje uczucia.

Przykładowe zdania:

Jedziemy z rodziną na wycieczkę.

Dostałam od babci przytulankę.

Tata nie może pójść z nami do kina.

Mama przeczytała mi piękną bajkę.

Na moje urodziny nie przyjedzie dziadek.

Wczoraj zachorował mój kotek Mruczek.

Moja siostra narysowała dla mnie rysunek.

Brat nie chciał się ze mną bawić.

Tatuś przywiózł mi z podróży piękną muszlę.

Środki dydaktyczne: wycięte z papieru kółeczkaz wesołą i smutną buzia (wesoła buzia żółta, czerwona buzia smutna)

ƒ4. Znajdź domek – zabawa pobudzająco-hamująca.

Dziecko układa na podłodze małe kółka zrobione ze sznurka i wchodzi do środka – do domków. Gdy usłyszą muzykę graną na tamburynie lub innym dowolnym instrumencie, wybiega z domku i poruszają się między nimi. Na przerwę w muzyce musi wejść do innego domku i stanąć nieruchomo.

Środki dydaktyczne: sznurek, tamburyn lub inny dowolny instrument

Piątek 05.06.2020 r.

Temat: Raz, dwa – rodzina na sto dwa

Cele

Dziecko:

• kształtuje myślenie przyczynowo-skutkowe
• uczestniczy w zabawach ruchowych,
• nazywa swoje uczucia
• doskonali motorykę małą

1. Wszyscy róbcie to, co mama – zabawa naśladowcza.

Dziecko naśladuje wszystkie ruchy i gesty wykonywane przez rodzica, np. skłon do przodu, przysiady,

wymachy ramion w przód i w tył, skręty tułowia.

2. Nazywaj swoje uczucia - Zabawa rozwijająca inteligencję emocjonalną

W czasie tej zabawy rodzic z dzieckiem ogląda w książkach, które dziecko ma w domu ilustracje przedstawiające różne postacie  i nazywa przeżywane przez nie uczucia np. radość, smutek, strach, gniew, zdziwienie.

Następnie dziecko opisuje, próbuje się wcielić w przedstawione osoby i wymyśla cotakiego się wydarzyło, że dana osoba na obrazku właśnie to odczuwa.

Można również na podstawie pokazanych uczuć odwołać się do doświadczeń dziecka i rozpocząć rozmowę o jego uczuciach np. kiedy ty jesteś szczęśliwy itp.

Środki dydaktyczne: dowolne książki dziecka

ƒ3.Co robimy z mamą i tatą – zabawa słownikowa, uzupełnianie i opowiadanie historyjki

obrazkowej. Dziecko opowiada, co widzi na obrazku. Uzupełnia braki w obrazkach elementami z wyklejanki.

Mówi, co robią rodzice, co robią dzieci na pierwszym, a co na ostatnim obrazku. Wyraża swoje

emocje, mówiąc, czy podoba im się wspólna zabawa z rodzicami. Rodzic dopytuje: Czy wy też lubicie

wykonywać z rodziną podobne prace?.

Środki dydaktyczne:KP4 s. 24

4.Aktywna rodzina – zabawa graficzna.

Dziecko omawia obrazek: opowiada, gdzie znajduje się rodzina, kto wchodzi w jej skład. Następnie

rysuje po śladzie i koloruje obrazek.

Środki dydaktyczne: W. A3 nr 15 „Rodzina”

Krąg tematyczny

3.Sposób na pomoc dla mamy – słuchanie wiersza „Robotek” Joanny Papuzińskiej.

Dziecko słucha wiersza czytanego przez rodzica. Zastanawia się czy mamie przydałby się Robotek. Uzasadnia swoją wypowiedz.

Robotek

Blacha, gwoździe, drut, śrubokręt i młotek.

Co to będzie?

Mały robot, Robotek.

Dla kogo?

No, nie dla mnie,

ja go dam naszej mamie.

Robotek co dzień o świcie

nastawi dla wszystkich wodę na mycie,

do sklepu zbiegnie na dół

i zakupy zrobi do obiadu.

Pozdejmuje kożuchy z mleka,

szczypiorek drobno posieka,

wyprasuje fartuszki,

guzik przyszyje do bluzki.

Ugotuje, pozmywa, sprzątnie, zrobi pranie,

a mama leżeć będzie na tapczanie

i książki czytać.

Albo nas pytać:

„A może byśmy poszli do kina,

kochani?”.

4."Humorki" - zabawa - ćwiczenia okazywania i rozpoznawania emocji.

Dziecko i rodzic siadają naprzeciwko siebie. Zabawę rozpoczyna rodzic - poprzez mimikę twarzy pokazuje różne emocje, a dziecko rozpoznaje je i nazywa. Później następuje zamiana ról.

Piątek 29.05.2020

Temat: Uśmiechy dla mamy

Cele

Dziecko:

• ozdabia powierzchnię kartonu
• wykorzystuje różne zmysły do poznania otaczającego świata
• reaguje w zabawie na umówiony sygnał
• uzupełnia wzór o brakujące elementy
• wodzi narzędziem kreślarskim po wzorze
• układa kompozycje z wykorzystaniem naturalnych materiałów

ƒ1. Mama pozwoliła – zabawa naśladowcza.

Dziecko spaceruje między kwiatami (kulkami z bibuły). Na sygnał dany przez rodzica zbiera kwiaty w określonym kolorze i umieszczają je w koszyku oznaczonym kropką w takim samym kolorze.

Środki dydaktyczne: kulki z bibuły, koszyki oznaczone kolorami

2. Wianki współpracy – zabawa z piłką. Ćwiczenia okazywania i rozpoznawania emocji.

Dziecko siedzi w siadzie skrzyżnym na brzegu dywanu, rodzic siedzi w siadzie skrzyżnym na drugim brzegu dywanu.

Dziecko toczy do rodzica piłkę i w tym czasie musi powiedzieć rodzicowi coś miłego. Po zmianie rodzic toczy piłkę do dziecka i również mówi dziecku coś miłego.

Środki dydaktyczne: piłka

3. „Projektowanie Robotka” – zabawa plastyczno - konstrukcyjna

Rodzic wnosi karton, do którego swobodnie będzie mogło wejść dziecko. W kartonie powinny być

wycięte otwory na głowę (w górnej części), na ręce (po prawej i lewej stronie) oraz na nogi (usunięty cały spód kartonu). To będzie korpus Robotka. Dziecko ozdabiają Robotka, naklejając na niego folię aluminiową oraz liczne kolorowe krążki. Na zakończenie dziecko może założyć karton i wcielić się w rolę Robotka.

Środki dydaktyczne: duży karton z otworami na ręce, nogi oraz głowę, folia aluminiowa, klej, nożyczki, guziki, papierowe kółka

3. Korale dla mamy – zabawa manualna.

Dziecko rysuje po śladzie koraliki kredkami w ulubionych kolorach mamy. Stara się połączyć ze sobą

jak najwięcej koralików.

Środki dydaktyczne: W karta A3 nr 14 „Korale dla mamy”

4. Portret mojej mamy – zabawa utrwalająca umiejętność układania konsekwentnych serii.

Dziecko nakleja brakujące kwiaty na wianku w kartach pracy. W stworzeniu właściwego układu mogą

pomóc kontury umieszczone w miejscu brakujących fragmentów. Wewnątrz kompozycji dziecko rysuje portret swojej mamy.

Środki dydaktyczne: KP4 s. 21